Pierwsze pisane informacje dotyczące Polanicy odnoszą się do wieku XVI. Wtedy też zaczynają być znane wody z tutejszych źródeł. Polanickie wody podawano na wielu biesiadach, weselach.
Pod koniec XVI stulecia Polanica staje się własnością Jezuitów, którzy budują tutaj swój dom i użytkują polanickie źródła.
Jednak najważniejszą datą w historii polanickiego uzdrowiska jest rok 1828. Wtedy to Józef Gromls kupuje miasto, bada skład wód. Józef Gromls buduje drewniane łazienki i zakłada małą pijalnie wód. Najbardziej znanym wtedy źródłem jest oczywiście Źródło Józef. W roku 1873 uzdrowisko znów zmienia właściciela - tym razem zostaje nim Hoffman - wrocławski przemysłowiec. Od tego czasu wzrasta liczba kuracjuszy, którym podczas 4-6 tygodniowej kuracji ordynuje się kąpiele mineralne i zaleca picie tutejszej wody.
Latem 1906 roku oddano do użytku Dom Zdrojowy i Park Zdrojowy - już wtedy oświetlony światłem elektrycznym. Do 1910 roku wokół parku wybudowano 50 nowych pensjonatów.
Po zakończeniu II Wojny Światowej Polanica-Zdrój znajduje się w granicach Państwa Polskiego. Początkowo nazwana Puszczyków-Zdrój, później przemianowana na Polanicę-Zdrój.